Spojrzał na nią.
- Siedemnaście. - odpowiedział uprzejmie.
Nie chciał pytać o to samo dziewczyny, bo pytać kobietę o wiek to bardzo nieładnie. No, ale w sumie... Co mu tak zależy na tej grzeczności? Był jeszcze nastolatkiem! No, trochę starszym nastolatkiem, bo siedemnastka to już w sumie pełnoletność...
- A Ty? - zaryzykował pytaniem.

Trochę się zawahał.
- Rodzice wywalili mnie z domu. - wyjaśnił, z lekkim rumieńcem - niegdyś trochę rozrabiałem i dlatego starzy zdecydowali się mnie pozbyć. A dlaczego akurat do Forks to nie wiem.
Wzruszył ramionami. Miasteczko mu się podobało, ale było bardzo małe. Mieszkając tyle lat w wielkim mieście chłopak czuł się tu trochę dziwacznie. Ale wszystko powoli zmierzało ku lepszemu. Na szczęście.

Nie do końca zrozumiał, o co dziewczynie chodziło. Przez chwilę patrzył, jak odchodzi, a potem sam postanowił wrócić do domu. Wbrew pozorom, naprawdę miły dzień. Szedł wolno, bo nigdzie mu się nie spieszyło, wciskając kartkę z numerem telefonu do kieszeni w spodniach. Z lasu nietrudno było wyjść, wystarczy tylko trochę polawirować między drzewami i wkrótce ukaże się droga. Tak też właśnie zrobił chłopak.

Alice przyszła nad wodopój zrelaksować się i pomyśleć o szkole. W drodze uzbierała parę kwiatów i szła uśmiechnięta od ucha do ucha . Przysiadła w okolicy wodopoju i rozmyślała o Jasperze.
Spojrzała się lekko w prawo i zobaczyła kobietę . Chyba już ją gdzieś widziała ...

-Czesć ! Bardzo mi miło ! Tak, dobrze myślisz, jestem od Cullenów. Nazywam się Alice -powiedziała z optymizmem Alice.
-A ja Cię już chyba gdzieś widziałam ? Przepraszam, panią chyba gdzieś widziałam. o jeszcze nie jestesmy na ty .- powiedziała Alice i lekko się zaśmiała.

Mimo ,że samokontrola Mariki była do pozazdroszczenia, wampirzyca często chodziła na polowania. Kiedy była najedzona czuła się pewniej. Po skonsumowaniu paru sarenek postanowiła odprężyć się nad wodopojem. A tu? Niespodzianka.
-Alice! Cornelia! Miło was widzieć.- zeskoczyła z drzewa obok nich na polanę.

Do Corni zadzwonił telefon.
- Tak, oczywiście, zaraz tam będę. - powiedziała i zasunęła klapkę od telefonu. - Przepraszam Was, ale nagła sytuacja, muszę się śpieszyć - rzekła i pobiegła jak najszybciej umiała w głąb lasu.