Z pewnością nikt nie mógł się oprzeć jej nieskazitelnej urodzie. Według Jamie'go jedyną wadą Cornelii było to, że była potwornie seksowna. Trudno się nie zakochać. Słysząc pukanie, chłopak poderwał się z fotela i wyłączył pudło zwane telewizorem, po czym posnuł się do drzwi. Gdy je otworzył, zastał Cornelię. Na ten widok bardzo się ucieszył.
- Dzień dobry, Corni! - przywitał ją z uśmiechem - wejdź, proszę.
Otworzył szerzej drzwi i wpuścił dziewczynę do swojego małego, ale zadbanego domku. Potem, żeby już nie kombinować, zaprowadził ją do salonu.

Uśmiechnął się.
- Bardzo dziękuję. - odpowiedział uprzejmie, po czym odłożył pudełko gdzieś na bok i przeniósl wzrok na dziewczynę. - Usiądź, proszę.
Wskazał na kanapę. Szczerze, nie mogł się doczekac tego spotkania.
- Napijesz się czegoś? - spytał.

W końcu był jeszcze nastolatkiem. To normalne. Wyszczerzył się, po czym pomaszerował do kuchni by zrobic zamówioną kawę. Wkrótce potem wrocił już z filizanką i postawił ją na stoliku, po czym usadowił się na fotelu.
- Nareszcie się doczekałem tych odwiedzin. - powiedział z uśmiechem.

Przytulił mocno dziewczynę.
- Nie płacz, Corni. - poprosił cicho - coś na to zaradzimy, przecież nie jest tak źle. A pracę możesz znaleźć nową!
Uśmiechnął się do niej. Nie lubił, gdy ktoś się smuci, a już szczególnie tak ładna istota, jak właśnie ta w jego ramionach. Poczuł jakąś dziwną bliskość i wkrótce potem na jego twarzy pojawił się dosyć ładny rumieniec.

- Nie... nie ma za co. Naprawdę. Nic takiego. - wydukał, próbując przy tym wyjaśnić sobie racjonalnie fakt, czemu Cornelia jest taka zimna.
Może ma słabe krążenie? Cóż. Przecież nie wiedział o tym, że ona jest wampirzycą. Musiał więc ustalić sobie jakąś inną wersję, póki się o tym nie dowie.
- Serio? - spytał - Dzięki. A z tym, że nie masz się gdzie podziać to już nie problem, możesz zostać u mnie, i tak jestem sam.

- W wampiry? - powtórzył z uśmiechem - raczej nie, to chyba tylko wymysł tych ludzi od filmów fantastycznych..
Spojrzał na nią, chociaż nic nie podejrzewał. To po prostu było żartobliwe pytanie. Nic poza tym. Aha, czyli miał rację z tym krążeniem.
- Tak, możesz. Z tego co wiem, w mieście jest też moja siostra bliźniaczka, ale ma własne mieszkanie. - odpowiedział z uśmiechem - a ja mam tu kupę wolnego miejsca.

- Nie ma za co. - odpowiedział - nie musisz się specjalnie odwdzięczać, powiem nieskromnie, że nigdy nie miałem problemów z pieniędzmi.
Jego rodzice przecież byli bardzo bogaci. Po szesnastych urodzinach chłopak dostał w prezencie pierwszą kartę kredytową i miał dość spory budżet.
- O siostrze? - powtórzył z uśmiechem - nie jest do mnie zbyt podobna. Różnimy się charakterem i płcią oczywiście. Ja uchodzę za bardziej wrednego i ponurego, a ona jest bardzo przyjacielska. Poza tym jest piętnaście minut młodsza. Ale bardzo się kochamy.
Skończył, uśmiechając się szerzej. Mówienie o siostrze to dla Jamie'go nie lada przyjemność.