Cornelia ednak ujrzała brata. Wiedziała , że sam do niej nie podejdzie, więc była zmuszona pomaniplować jego umysłem.
- Podejdź do mnie ! - rozkazała mu, używając swojej mocy. Wiedziała , że brat nie umie powstrzymać, sie jej mocy. Musiałby posiadać dar " tarczy " , bądź być wilkołakiem. Czekała, aż Alan podejdzie.

- Hej, braciszku. Chciałam się tylko pogodzić. Mam nadzieję , że nie wziąłeś na serio tego co mówiłam. Ja poprostu, eh, nie wiem jak to wytłumaczyć. Chciałam, abyś pojechał ze mną do Port Angeles. Tylko tyle. Przecież wiem, że nie zabiłbyś jakiejś osoby. - mówiąc to Cornelia wyglądała jak mała dziewczynka tłumacząca się mamie , dlaczego kupiła zabawkę zamiast rzeczy potrzebnych do obiadu, na które mama dała jej pieniądze.

- To przeprosiny przyjęte ? - spytała szybko Cornelia
- Oczywiście , że puszczę cie dobrowolnie - wytknęła bartu język.
Zaczęła patrzeć w chmury i rozmyślać czy Alan jej wybaczy, czy nie. Miała nadzięję , że tak. Corni wymyśliła już plan awaryjny. Jakby coś poszło źle miała iść do Mariki z którą niedawno się zapoznała, spytać czy wie jak przeprosić Alana, żeby jej wybaczył. Miała nadzieję, że takiej potrzeby nie będzie.

Cornelia postanowiła jeszcze odpocząć. Została na polanie. Później miała ochotę spotkać się z Jamie, który tak na nią działał. Dzwoniła do niego, lecz nie odbierał. Więc dała sobie spokój. Corni zaczęła nucić piosenkę, która tak dobrze na nią działała. Po paru minutach zaczęła się nudzić. Postanowiła więc pojechać do miasta na zakupy.

Ostatnio edytowany przez Cornelia Venale (2009-09-12 16:11:32)